ชาย-หญิงกับความจริงของชีวิต

ชาย-หญิงกับความจริงของชีวิต

ชายหนุ่มกับหญิงสาว... ทราบ ดีเสมอมาว่าสองสิ่งนี้ก็เป็นเช่น นกกับท้องฟ้า.. ฝูงปลากับสายน้ำ..ดอกไม้กับหมู่แมลง ที่ล้วนถูกบังเกิดมาเพื่อเคียงคู่...เพื่อแบ่งปัน...เพื่อผูกพัน

แต่ เรื่องแล้วเรื่องเล่าเกี่ยวกับความผูกพันระหว่างชายหนุ่มและหญิงสาวที่พวก เรารับรู้ และมองเห็น...คุ้นเคย และชาชิน ทำให้ต้องกลับมาตั้งคำถามว่า...ความเข้าใจและทัศนคติของพวกเราที่มีต่อเรื่องชนิดนี้มันถูกต้องแล้วหรือ?

มันกลายเป็นเรื่องธรรมดาอย่างยิ่ง สามัญอย่างที่สุดที่คนใกล้ตัวเรา หรือกระทั่งตัวเราเองจะมีความรู้สึกพิเศษให้แก่เพศตรงข้าม เลยเถิดไปถึงการคบหากับเขาหรือเธอคนนั้นในลักษณะใกล้ชิดทั้งตัวและหัวใจ

...คิดถึง..เพ้อหา..คุยโทรศัพท์..เดินเที่ยว..ฯลฯ ทั้งหมดทั้งปวงกลายเป็นเรื่องปกติ และอาจน่าชื่นชมด้วยซ้ำในสายตาของบางคน

> ที่รัก!!! ... เรา เดินทางออกมาไกลจากเส้นทางอันเที่ยงตรงมากเหลือเกิน ไกลจนแทบจินตนาการถึงจุดเริ่มของมันไม่ได้... มันเป็นไปได้อย่างไรที่เราจะไม่ละอายเมื่อพูดถึงความรู้สึกที่มีต่อใครสักคน จากเพศตรงข้าม ไม่กระดากเมื่อต้องลงทุนต่อสายโทรศัพท์ไปหาเขาหรือเธอเพียงเพื่อจะพูดคุยใน เรื่องที่หาสาระไม่ได้ ไม่ระคายแม้เมื่อมีสายตาจับจ้องมายามที่ไปเดินเที่ยวด้วยกัน และไม่แม้แต่จะตระหนักว่าเรากำลังจับมือคนที่เราคิดว่าจะ ‘รัก’ กระโจน ลงไปในเปลวไฟพร้อม ๆ กัน เปล่า! ไม่ใช่เพราะเราใจตรงกันหรอก แต่เพราะเราโง่เหมือนกันต่างหาก...โง่ที่ปล่อยให้หัวใจยอมแพ้เสียงกระซิบ หลอกล่อของมารร้ายนั่นไง !

ถูกล่ะ,ชายกับหญิงนั้นถูกบังเกิดมาเพื่อคู่กัน แต่นั่นก็ต่อเมื่อถึงเวลาที่พร้อมจะ‘คู่กัน’จริง ๆ ไม่ใช่ลองคบและเปลี่ยนคนเรื่อยไปเมื่อไม่ถูกใจ..หรือรู้สึกว่าเข้ากันไม่ได้ คุณค่าของตัวเราอยู่ที่ไหนหรือ? การที่เรามี่ใครสักคนคอยผูกพันดูแลเพียงเพื่อจะร้างลากันไปพบคนใหม่ ๆ ในวันข้างหน้า? หรือการเก็บหัวใจไว้ผูกพันแก่คน ๆ เดียว ที่เราจะใช้ชีวิตร่วมกันในวันข้างหน้า? หัวใจที่มักง่ายและเคยมีคนมากมายเป็นผู้ครอบครอง กับหัวใจที่มีไว้เพื่อให้คน ๆ เดียวได้ครอบครอง...อย่างไหนจะมีคุณค่ามากกว่ากัน?

‘ชายดีย่อมคู่กับหญิงดี และชายเลวย่อมคู่กับหญิงเลว' ฉะนั้นเลือกเอาเถิดที่รักว่าเธอจะเป็นหญิงหรือชายแบบไหน แล้วผลจากการเลือกนั้นก็จะสะท้อนออกมาเองในวันหนึ่ง

จากhttp://www.baanmuslimah.com