A House Wife‏

สาวยุคใหม่กับอาชีพแม่บ้าน…………A House Wife 

สาวๆสมัยนี้มีอิสระเสรีกว่าเก่ามากมีการศึกษาสูง มีงานทำที่ดี 

มีความมั่นใจในตัวเองสูง ฯลฯสังคมเราได้นิยามสาวๆเหล่านั้นว่า 
มีความสำเร็จในชีวิตสูง สิ่งเหล่านี้กลายเป็นมาตรฐานหลักที่ใช้วัดว่าใครประสพความสำเร็จในชีวิตมากกว่ากัน 

บางครั้ง 
คนเรามักจะใช้เรื่องพวกนี้ในการแบ่งว่าใครฉลาดหรือใครไม่มีการศึกษา

แต่อย่างไรก็ตาม 
พอเรามาวิเคราะห์กันจริงๆสิ่งที่สาวๆที่อยู่บ้าน “เฉยๆ“ ต้องทำ 

มี…ทำหน้าที่ภรรยาให้สามี   ทำหน้าที่แม่ให้กับลูก   ทำหน้าที่เป็นครูให้กับเด็กๆ 
สอนว่าอะไรดี อะไรไม่ดี   ทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงให้ลูกๆ เรื่องการบ้าน 

ทำหน้าที่เป็นนักจิตวิทยา ให้คำปรึกษาเวลาสามีหรือลูกๆมีปัญหา   
ทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาเวลาลูกๆเจอคนไม่ดีรังแก 

ทำหน้าที่ดูแลเรื่องค่าใช้จ่าย วางแผนการใช้จ่ายในบ้าน 

ทำหน้าที่กุ๊กใหญ่ เตรียมอาหารการกิน   ทำหน้าที่ช่างตัดเสื้อซ่อมแซมเสื้อผ้า 

ทำหน้าที่คนขับรถ ส่งลูกๆไปโรงเรียน พร้อมไปรับกลับบ้าน 

ทำหน้าที่ดูแลสิ่งของในบ้าน ต้องเช็คว่าขาดเหลืออะไร 

ทำหน้าที่เป็นโอเปอเรเตอร์รับโทรศัพท์ 

ทำหน้าที่เป็นรีเซฟชั่นต้อนรับแขกไปใครมา   ทำหน้าที่พนักงานเสริฟ   ฯลฯ 

ดูๆไปแล้วก็ไม่น้อยเลย แต่ก็แปลกเหมือนกัน 

เวลาสาวๆที่ทำงานในบ้านพวกนี้หรือที่เราเรียกว่า แม่บ้าน หรือ “a house wife“ 
เจอคำถามที่ว่า  “เธอทำงานอะไรเหรอ?““ไม่ได้ทำงานอะไร ฉันเป็นแม่บ้าน“ 
ลองสังเกตหน้าตาคนที่ได้รับคำตอบ?? แต่ละคนทำหน้าทำตาแปลกๆดูถูกก็ไม่เชิง 
เฮอ….หารู้ไม่….แม่บ้านนั่นหน่ะจริงๆแล้วก็ CEO (Chift Executive Officer) 
ดีดีนี่เอง!!  ในอิสลาม…เราทราบดีว่า 
ผู้หญิงและผู้ชายมีค่าเท่าเทียมกันในแง่ของอีหม่านและการศรัทธา

แต่ทั้งคู่ไม่เหมือนกันในแง่ของสริระทำให้หน้าที่ความรับผิดชอบต่างๆไม่เหมือนกัน 

“If any do deeds of righteousness, - be they male or femail – and have 
faith,they will enter Heaven, and not the least injustice will be done to 
them.“(Al-Quran 4:124)    “และผู้ใดกระทำส่วนที่เป็นความดีงามทั้งหลาย 
ไม่ว่าจะเป็นเพศชายหรือ เพศหญิงก็ตาม โดยที่เขาเป็นผู้ศรัทธาแล้วไซร้ 
ชนเหล่านี้แหละจะได้เข้าสวรรค์โดยที่พวกเขาจะไม่ถูกอธรรมเลยแม้แต่น้อย“ 
(Al-Quran 4:124) 

We are equal but we are not the same!  จริงๆ เรื่องนี้ 

ใช่ว่าจะได้รับการปฏิเสธจากโลกตะวันตกเสียทีเดียวเช่น ในโอลิมปิก 
…ไม่มีกีฬาซักประเภท 
ที่เค้าจะจัดให้ผู้ชายแข่งกับผู้หญิงแสดงว่าเค้ายังเห็นอยู่ว่า 
มันไม่เหมือนกัน แต่โดยทั่วไป สาวๆในโลกตะวันตก 
เมื่อไม่มีเรื่องพระเจ้าเข้ามาเกี่ยวข้องเค้าไม่รู้จะเอามาตรฐานไหนวัดว่าผู้หญิงคนไหนมีค่าแค่ไหน 
อย่างไร…ในเมื่อเค้าเสียมาตรฐานที่พระเจ้าให้มา …มองซ้ายมองขวาก็ไม่เจออะไร 
มาตรฐานเดียวที่เหลืออยู่คือ “ผู้ชาย“  ไปๆมาๆ 
กลายเป็นว่าการที่เธอจะได้รับการยอมรับในสังคมมีหน้ามีตาในสังคมได้นั้น 
เธอต้องทำอย่างที่ผู้ชายทำ…   ผู้ชายตัดผมสั้น เธอต้องตัดด้วย   
ผู้ชายแต่งตัวอย่างไร เธอต้องมีสิทธิแต่งตัวอย่างนั้นด้วย   ผู้ชายทำงานอะไร 
เธอต้องทำด้วย   ผู้ชายมีโอกาสร่วมออกรบ เธอจะไปด้วย   ฯลฯ 
ผู้หญิงต้องการทำทุกอย่างให้เหมือนผู้ชาย…เพราะนั่น 
เป็นสิ่งที่เธอเค้าใจว่าเป็น มาตรฐาน ที่เธอควรจะเปรียบเทียบ 

She wanted these things for no other reason than because the "standard" had it. 

เรียบเรียงโดยYour Sunshine